Schron łączności
Zbudowany
został między cytadelą a baterią północną w 1911 roku. Mieścił
radiostację forteczną wraz z całą techniczną infrastrukturą pomocniczą.
Elewacja jest gładko tynkowana, funkcjonalna (zbliżona charakterem do elewacji
schronu fortu Dąb). Rozbudowany system wentylacyjny wymusił zastosowanie
nietypowych, bardzo masywnych perforowanych płyt stalowych osłaniających
chwytnię powietrza. Obiekt znajduje się na terenie wojskowym i nie jest dostępny
do zwiedzania.
Obsadę schronu zapewniała utworzona w 1913 roku 2 forteczna kompania łączności (Festungs – Fernsprech – Kompagnie Nr.2). Miała ona za zadanie nie tylko zapewnienie łączności dla wojsk własnych, ale także prowadzenie nasłuchu łączności rosyjskiej. W trakcie bitwy pod Tannenbergiem w 1914 roku odbierano tu meldunki i rozkazy nadawane przez Rosjan otwartym tekstem, przyczyniając się walnie do odniesienia zwycięstwa.