Schron "tobruk" - Ringstand 58c
Był to chyba najczęściej budowany schron w trakcie drugiej wojny światowej, przeznaczony dla obrony okrężnej, wzmacniający zarówno linie fortyfikacji polowych jak i stałych. Sama idea wznoszenia tego typu obiektów powstała prawdopodobnie we Włoszech, znane są też podobne schrony jugosłowiańskie. Szybko przeniesiono je na grunt niemiecki, zapełniając nimi od 1943 roku tysiące kilometrów linii obronnych. Załogę stanowiło 2 żołnierzy. Uzbrojenie stanowił karabin maszynowy MG 34 lub MG 42 umieszczany początkowo na specjalnych lawetach różnych typów, a następnie (w dobie niedoborów wojennych) na typowej dwunożnej podstawie. Mimo małej odporności na ostrzał artyleryjski był „tobruk” bardzo udaną konstrukcją, z powodu małych rozmiarów i zagłębienia w ziemi – bardzo trudnym do znalezienia przez obserwatorów wroga. Bardzo rzadko spotyka się obiekty ze śladami bezpośrednich trafień.